W latach 80-tych niezałatwione problemy wojny wietnamskiej i amerykańskiego zaangażowania w Indochinach - głównie kwestie humanitarne - stały się palącym problemem. W 1982 roku Kongres uchwalił ustawę “Amerasian Immigration Act”, próbującą regulować status pozostawionych w Indochinach - głównie w Wietnamie - dzieci amerykańskich żołnierzy. W 1987 roku USA i Wietnam podpisały dwustronne porozumienie w sprawie "Amerasians" - dzieci amerykańsko/wietnamskich, oraz regulujące sposób emigracji do USA innych osób.
Ho Chi Min City, Wietnam Zdjęcie: Jon Wick
Na mocy porozumień oraz w ramach "Orderly Departure Program" Wysokiego Komisarza ONZ do spraw Uchodźców, do USA wyemigrowały setki tysięcy osób i rodzin z Indochin, w tym tzw. "boat people" - uciekinierów z komunistycznego Wietnamu przedostających się do Tajlandii i Laosu na ręcznie kleconych tratwach. Większośc z nich zoastała wpuszczona do stanów Zjednoczonych na statusie uchodźców albo jako azylanci, nie wszystkim przysługiwał jednak status stałego rezydenta. Podobnie jak status uciekinierów z Kambodźy w Europie w latach terroru Pol Pota i Czerwonych Kmerów, status uchodźców z Indochin w USA też nie był w pełni uregulowany. W listopadzie 2000 Kongres zatwierdził ustawę pod nazwą "Indochinese Parole Adjustment Act" pozwalający na uzyskanie stałego pobytu znajdującym się już od wielu lat w USA, uchodźcom z Wietnamu, Kambodży i Laosu.
Kto może uzyskać stały pobyt w ramach parolu dla mieszkańców Indochin
Stały pobyt w USA dzięki ustawie o parolu mogą uzyskać osoby:
- Urodzone we Wietnamie, Laosie albo Kambodży;
- Które wjechały do USA legalnie przed 1 października 1997 roku;
- Które uzyskały prawo wjazdu do USA na podstawie parolu i wjechały jako osoby objęte programem "Orderly Departure Program", jako uchodźcy z obozu dla uchodźców we Wschodniej Azji, albo jako uchodźcy z obozu dola uchodźców zarzadzanego przez urząd Wysokiego Komisarza ONZ do spraw Uchodźców w Tajlandii;
- Które znajdowały się fizycznie w USA w dniu 1 października 1997 roku;
- I które nie mają legalnych przeszkód w imigracji do USA (są admissible).
Wymagania
- Aplikant musi udokumentować że jest dzieckiem amerykańskiego żołnierza, walczącego w Indochinach (Korea, Laos, Wietnam), albo muszą istnieć poważne przesłanki do uznania go/jej za dziecko amerykańskiego żołnierza jeżeli takie dowody nie mogą być przedstawione (nie istnieją);
- Dokumentacja dotycząca ojca nie musi być pełna (ojciec może być nieznany), podanie nazwiska domniemanego ojca nie jest wymagane;
- Ustawa wymaga przedstawienia dowodu, że ojciec jest lub był obywatelem USA, lub dokumentacji wskazującej na obywatelstwo ojca;
- Aplikant musi być osobą dobrego charakteru (good moral character);
- Nie mogą istnieć formalne przeszkody w imigracji do USA (inadmissibility);
- Aplikant musi mieć pełnoletniego sponsora (21 lat), który jest obywatelem lub stałym rezydentem USA;
Proces
- Petycja imigracyjna: podanie o przyznanie prawa stałego pobytu w USA (formularz I-360, Petition for Amerasian, Widow(er), or Special Immigrant) składa sam zainteresowany. Jeżeli przebywa poza USA, podanie sklada przez ambasadę albo przedstawicielstwo dyplomatyczne, które powiadomi go później o decyzji podjętej przez Urząd Imigracyjny i o dalszych krokach.
- Stały pobyt: jeżeli przebywa w USA na ważnym statusie pobytowym, to po zatwierdzeniu aplikacji powinien złożyć prośbę o zmianę statusu ( formularz I-485, Application to Register Permanent Residence or Adjust Status). Obydwie aplikacje mogą być składane razem. Razem z aplikacją o zmianę statusu trzeba wysłać wyniki badań lekarskich (formularz I-693), zdjęcia i dokumentację dodatkową. Okres oczekiwania na zmianę statusu jest w całości uzależniony od ilości podań jakie wpłynęły do Urzędu Imigracyjnego wcześniej niż twoje. Wraz z aplikacją o zmianę statusu warto również wysłać prośbę o zezwolenie na pracę (formularz I-765, Aplication for Employment Authorization), ponieważ przywilej ten nie jest automatyczny i nie wynika tylko z faktu złożenia podania o zmianę statusu. Osoba w trakcie oczekiwania na zatwierdzdenie petycji o zmianę statusu może się ubiegać o zezwolenie na powrót do USA (formularz I-131, Advance Parole).
Dokumentacja
- Petycja, formularz I-360,Petition for Amerasian, Widow(er), or Special Immigrant
- Informacje biograficzne, formularz G-325A, Biographic Information;
- Affidavit of Support, formularz I-864
- Kopia aktu urodzenia;
- Kopia dokumentu tożsamości wydanego przez władze państwowe;
- Kopia paszportu - strony z informacjami personalnymi i strona z wizą oraz strony ze stemplami przekraczania granicy;
- Dwa nieretuszowane zdjęcia bez nakrycia głowy na jasnym tle, z przodu;
- Dokumentacja potwierdzająca lub wskazująca na amerykańskie obywatelstwo ojca:
- akt urodzenia, świadectwo chrztu wydane przez kongregację, kościół, denominację;
- wszelkie dokumenty wskazujące na narodowość ojca;
- oświadczenia osób: krewnych, znajomych, świadków, sąsiadów (ustawa nie podaje minimalnej liczby takich oświadczeń);
- wszelka dokumentacja dotycząca ojca jeżeli utrzymuje kontakt z dzieckiem (listy, zdjęcia, pomoc finansowa w formie przekazów pieniężnych, itp.);
- Opłaty (aplikant może poprosić o uchylenie opłat).
Jeżeli w USA - dodatkowo:
- Kopia formularza I-94, Arrival/Departure Recvord (ostatni wjazd do USA na wizie nieimigracyjnej);
- Aplikacja o zmianę statusu, formularz I-485,Application to Register Permanent Residence or Adjust Status
- Wynik badań lekarskich i zaświadczenie o szczepieniach, formularz I-693, Report of Medical Examination and Vaccination Record.
Podsumowanie
Żadna z wojen prowadzonych przez USA nie była tak powszechnie potępiana, jak wojna w Wietnamie. Przed ponownym angażowaniem się w Indochinach po niedawnych doświadczeniach w Korei i Laosie, przestrzegali politycy, dziennikarze i profesorowie uniwersytetów. Przez cały kraj przetaczały się setki protestów i manifestacji domagających się wycofania się USA z Wietnamu.
Mimo to, kilka tysięcy doradców przekształciło się w ciągu paru lat w otwartą wojnę, która kosztowała życie ponad 58 tysięcy amerykańskich żołnierzy. W wojnie zginęło - według różnych źródeł - od 800,000 do 3,1 miliona Wietnamczyków, od 200,000 do 300,000 obywateli Kambodży, i od 20,000 do 200,000 Laotańczyków. Wśród ofiar (a taże wśród sprawców) znaleźli się obywatele i żołnierze Korei Południowej i Tajlandii.
W miarę jak Ameryka próbowała dojść do siebie po tragedii Wojny Wietnamskiej, lecząc kalekich weteranów, ofiary Orange Agent i haszyszu, chorych umysłowo bezrobotnych i byłych oficerów przesiadujących w klinikach i gabinetach psychiatrycznych, rósł sentyment do pozostawionych w Wietnamie, "zapomnianych synów i córek".
Kilkadziesiąt tysięcy niechcianych i najczęściej znienawidzonych "dzieci wroga" - Children od the Dust, jak nazywano je w Wietnamie - traktowano źle, odmawiając im często najbardziej podstawowych praw. Były dyskryminowane i przeważnie prześladowane w szkołach, w urzędach, na uczelniach. Nie było dla nich pracy ani pomocy, wstydzili się ich krewni i najbliższa rodzina.
W 1980 roku senator Stewart B. McKinney wyglosił przemówienie w Senacie, w którym nazwał problem pozostawionych na pastwę losu w Wietnamie dzieci amerykańskich obywateli "narodową hańbą" i zażądał wywiązania się Ameryki z obowiązku wobec własnych synów i córek. W wyniku akcji senatora McKinney'a, w 1987 roku powstał projekt uchwalonej rok później przez Kongres ustawy "Vietnamese Amerasian Homecoming Act", w wyniku której do USA wyemigrowało łącznie ponad 77 tysięcy dzieci amerykańskich żółnierzy wraz z rodzinami i opiekunami.
Uwaga: stały rezydent to osoba, która na stałe mieszka w USA. Częste wyjazdy, dlugie pobyty poza USA (zwłaszcza w kraju pochodzenia) mogą sugerować, że utrzymujesz stałe miejsce zamieszkania zagranicą, czyli że nie potrzebujesz stałego pobytu. Jeśli przyjeżdżasz tylko czasem (żeby utrzymać zieloną kartę), przebywasz w Ameryce tylko kilka miesięcy w roku i regularnie wyjeżdżasz na dłuższe okresy, możesz stracić status stałego rezydenta. Osobom, które przyjeżdżają do USA tylko okazjonalnie, w interesach lub w odwiedziny do krewnych (w tym np. do męża lub żony) nie przysługuje stały pobyt. Takie osoby powinny się starać o wizy nieimigracujne (tymczasowe).
