Park narodowy Pecos w Nowym Meksyku (Pecos National Historical Park) opublikował ostrzeżenie przed grzechotnikami, na które można się natknąć w każdym zakątku parku. Grzechotniki i wiele innych jadowitych gatunków węży, żyją we wszystkich południowych stanach USA. Są powszechne w całym pasie subtropikalnym i tropikalnym, od Colorado po Cokumbię w Ameryce Południowej. Niektóre gatunki grzechornika żyją też w południowo-zachodniej Kanadzie a nawet w środkowej Argentynie.
Grzechotnik. Zdjęcie: Becker1999.
Grzechotniki unikają dużych zwierząt i ludzi i nigdy ich nie atakują jeżeli nie są sprowokowane, choć to gady drapieżne. Polują na gryzonie, ptaki, mniejsze zwierzęta i inne węże, w tym również jadowite. Mają słaby wzrok i kiepski słuch. Nie mają zewnętrznych uszu, ani nawet otworów, przez które dźwięki mogłyby dostać się do wnętrza czaszki, ale wyczuwają drgania gruntu i powietrza całym ciałem. Dwie grupy węży - pytony i boa dusiciele, oraz żmije i grzechotniki - mają za to specjalny organ pozwalający im na "widzenie" w podczerwieni. Są w stanie zobaczyć każdy obiekt emanujący ciepło, czyli promieniowanie podczerwone, dzięki czemu mogą skutecznie polować w calkowitych ciemnościach. Grzechotniki mają dwa takie dodatkowe "oczy", a niektóre dusiceiele (pyton, anakonda), nawet po kilka z obu stron głowy.
Grzechotniki przeważnie schodzą ludziom z drogi i omijają miejsca, w których mogą się na nich natknąć. Unikają też większych zwierząt, ale nie jest to żelazną regułą, głównie dlatego, ponieważ ich naturalne środowisko stale się kurczy. My i hodowane przez nas zwierzęta - konie, koty, psy i wiele innych - jesteśmy coraz częściej obecni w ich środowisku. W Arizonie, w Texasie, Nowym Meksyku i dalej, aź do wybrzeża Pacyfiku, można znaleźć grzechotnika śpiącego w słońcu na wycieraczce przed domem, nawet w miastach, zwłaszcza tych, które mają dużo parków i obszarów rekreacyjnych, choć są to rzadkie przypadki, o których piszą gazety. Grzechotniki na ogół starannie unikają większych otwartych przestrzeni, gdzie nie mogą się ukryć przed drapieżnikami. Zwlaszcza młode, wkrótce po wykluciu się z jaj, padają ofiarami setek polujących na nie zwierząt i ptaków. Tylko około 20% młodych węży dożywa do drugiego roku. Ofiarami kruków, sów, roadrunners, koyotów, są nawet dorosłe osobniki. Właśnie dlatego grzechotnik traktuje każde zwierzę jak śmiertelne zagrożenie i jeżeli nie zdąży uiciec albo ukryć się w jakiejś rozpadlinie lub w trawie, atakuje. Czy raczej broni się przed atakiem.
Grzechotnik zawsze "ostrzega" zbliżającego się "wroga" gwałtownym potrząsaniem specjalnej grzechotki na końcu ogona skąd pochodzi jego nazwa. Dżwięk grzechotki można usłyszeć już z kilku metrów.
Ukąszenie grzechotnika może być śmiertelne. Zaskoczony przez człowieka głodny wąż, przeważnie używa całego zapasu jadu, co jest bardzo groźne i może być śmiertelne bez szybkiej pomocy z zastosowaniem antytoksyny (antivenom). Ukąszenie nie jest jednak zawsze jadowite, zdarza się, że wąż nie wstrzykuje jadu w ogóle i nie widomo dokładnie dlaczego.
Statystycznie, ofiarami ukąszeń grzechotników są najczęściej dzieci oraz osoby pod wpływem alkoholu albo narkotyków. Każdego roku od 7 do 8 tysięcy osób (Wikipedia) pada w USA ofiarą ukąszeń grzechotników, z czego mniej więcej 5 przypadków to ukąszenia smiertelne. Dużo częściej ofiarami grzechotników padają nieświadome niebezpieczeństwa domowe psy i koty, oraz przebywające na wolnym powietrzu bydło, świnie, owce i inne zwierzęta. Małą liczbę zgonów z powodu ukąszeń grzechotników wśród ludzi, zawdzięczamy dziś szybkim akcjom ratunkowym (ambulanse, helikopteery, itd.) i powszechnemu stosowaniu anhtytoksyn i szczepionek uodparniających na jad. Sto lat temu większość okąszeń przez grzechotnika kończyła się zgponem. Niebezpieczny jest nawet martwy grzechotnik. Jego język "bada" powietrze a szczęki mogą się zacisnąć wraz z jadowitymi kłami, jeszcze w godzinę po odcięciu głowy. Nawet nieżywy grzechotnik może jeszcze zabić.
Ostzreżenia przed grzechotnikami należy traktować bardzo poważnie. Jeżeli ukąszenie jest jadowite, bez szybkiej akcji ratunkowej zgon może nazstąpić od 6 do 48 godzin później, w zależności od wieku, ogólnej kondycji fizycznej i odporności. Grzechotnika można spotkać wszędzie tam, gdzie jest gorąco (są zimnokrwiste) i pustynnie. Dorosły grzechotnik potrzebuje do życia tylko tyle wody ile sam waży - na rok. Jest więc gadem powszechnym we wszystkich obszarach pustynnych i pół-pustynnych. Ostrzeżenie administracji parku Pecos dotyczy większości parków narodowych i stanowych oraz wszystkiich innych miejsc, w których żyją grzechotniki. Gorące i suche lata to prawdziwy sezon "grzechotnikowy". Zwiedzając parki i rezerwaty przyrody lub biegając po trasach całkiem blisko większych miast na południu USA, trzeba mieć szeroko otwarte oczy, a raczej uszy. Grzechotnika o wiele łatwiej usłyszeć niż zobaczyć- nie trzeba się go bać, ale trzeba go koniecznie ominąć.
