Termin Sole Proprietorship wywodzi się z dwóch wyrazów łacińskich: "solus" - samotny, pojednczy, i "proprietas" - własność. To drugie dotarło do języka angielskieg (z kilkoma tysiącami innych wyrazów) za pośrednictwem języka francuskiego (propriete) wraz z Wilhelmem Zdobywcą.
Sole Proprietorship to najprostsza i bardzo powszechna forma prowadzenia byznesu. Każda osoba pracująca dla siebie a nie w urzędzie państwowym, instytucji czy w przedsiębiorstwie należącym do kogo innego, jest określana jako Sole Proprietor.
Sole Proprietorship nie wymaga prawie niczego poza chęcią prowadzenia działalności gospodarczej i niekiedy lokalnej rejestracji. Amerykański system administracyjny jest czterostopniowy (administracje federalna, stanowe, powiatowe i miejskie lub lokalne) i wymagania mogą się różnić w różnych rejonach, nigdzie jednak nie jest wymagana rejestracja federalna ani stanowa. Prawie nigdzie też nie wymaga się rejestrowania takich firm w powiecie, chociaż może być wymagana rejestracja nazwy, jeśli jest ona inna niż imię i nazwisko właściciela. Niektóre miasta mogą mieć bardziej złożone wymagania. W niektórych miejscach licencje są wymagane tylko jeżeli firma mieści się w wynajętym lokalu komercyjnym i obsługuje klientów, ale nie jest wymagana jeżeli firma mieści się w mieszkaniu. Niektóre formy dzialalności wymagają oddzielnych form rejestracji - licencji zawodowych, które nie są rejestracją działalności gospodarczej, ale licencją na wykonywanie zawodu i przeważnie wydawaną przez stan. Dotyczy to np. zawodów medycznych - lekarzy, farmaceutów, zawodów budowlanych - elektryków, dekarzy, oraz handlu i niektórych usług, itd.
Popularność Sole Proprietorship, zwłaszcza wśród młodych ludzi próbujących swych sił w byznesie po raz pierwszy, polega głownie na łatwości zorganizowania takiego przedsiębiorstwa i prawie zerowych kosztach początkowych. W zależności od lokalizacji wystarczy trochę ulotek, wizytówki, numer telefonu i strona internetowa, oraz chęć do wykonywania powierzanych zadań. Dlatego bardzo wiele firm zaczyna wlaśnie tak: w garażu, w piwnicy albo gdzieś na strychu. Wystarczy przypomnieć Steve Wozniaka, który wraz ze Steve'm Jobs'em zaczął składać małe komputerki właśnie w garażu, a dziś Apple Co. jest największą korporacją świata.
W Sole Proprietorship nie ma żadnego rozróżnienia pomiędzy przedsiębiorstwem a jego właścicielem, jak w korporacjach albo partnerstwach, i firma taka nie płaci osobnych podatków. Zobowiązania podatkowe spadają na właściciela. Wszystkie główne funkcje takiej firmy - nawet jeśli wykonywane przez pracowników - oraz przede wszystkim odpowiedzialność, spoczywają na właścicielu. Podczas gdy łatwość założenia i niskie koszty prowadzenia takiej firmy to jej niewątpliwy atut, pełna odpowiedzialnść prawna - czyli brak ochrony przed wierzycielami jak w przypadku korporacji i partnerstw - to główne ograniczenie Sole Proprietorship. Ta forma działalności jest często wybierana przez osoby w wolnych zawodach, lub chcących zachować niezależność i pracować tylko dla siebie. Są to najczęściej firmy bardzo małe, albo nawet jednoosobowe: adwokaci, małe firmy konsultingowe, sklepiki.
Firmy tego rodzaju mogą nieraz osiągać spore rozmiary i zatrudniać wielu pracowników, ale na dłuższą metę są trudne do utrzymania i nie wzbudzają zaufania jak korporacje. Sole Proprietorship przestaje istnieć w razie choroby lub śmierci właściciela, firma nie może więc być kontynuowana. Stwarza to wielkie problemy przy próbach uzyskania pożyczek czy zgenerowania kapitału, który pochodzi od jednej osoby, albo już z działalności firmy. Wielu kredytorów nie pożycza pieniędzy takim firmom, ponieważ zwrot takich pożyczek jest o wiele bardziej niepewny. Sole Proprietorship nie może też odsprzedać części firmy patnerom ani inwestorom, ani wypuścić akcji. Pole manewru Sole Prorietorship jest więc bardzo ograniczone, dlatego po osiągnięciu stabilizacji i gdy firma zaczyna rokować nadzieje na sukces, prawie wszystkie przeszktałcają się w inne formy: dopuszczają partnerów stając się partnerstwami, albo są inkorporowane i stają się korporacjami. Sole Proprietorship jest jednak najlepszym rozwiązaniem na start ponieważ właścicicel takiej firmy nie jest zobowiązany prawie do niczego, poza księgowaniem dochodów i rozliczaniem podatków. Właścicielem Sole Proprietorship nie może jednak być cudzoziemiec nie posiadający zezwolenia na pracę.
