Wkrótce po uzyskaniu niepodległości, w 1789 roku Kongres USA powołał do życia Departament Wojny, którego zadaniem było zarządzanie armią i marynarką wojenną. Nazwę departamentu zmieniono w 1949 roku na United States Department of Defense - Wydział (ministerstwo) Obrony. Oprócz zadań wojskowych, Departament Wojny prowadził również pomiary geograficzne i badania geologiczne terytorium USA. Departament wytyczył wiele tysięcy dróg i szlaków transportowych, z których większość została później zamieniona na drogi i autostrady.
W 1857 roku pułkownik marynarki wojennej USA Edward Fitzgerald Beale otrzymał od korpusu Inżynieryjno-Topograficznego Departamentu Wojny zlecenie wytyczenia nowego szlaku dla wozów transportowych z Allbuquerque do Los Angeles wzdłuż 35 równleżnika. Departament Wojny zlecił mu również praktyczne zbadanie przydatności wielbłądów do transportu na pustynnych terenach połudnowo-zachodnich stanów. Wytyczony przez pułkownika Beale szlak został oddany do użytku w 1859 roku. Droga została utwardzona i wysypana żwirem, a sześdziesiąt lat później, w 1919 roku, stała się częścią transkontynentalnej National Trails Highway. Trasa ta, po przebudowie i po uchwaleniu przez Kongres ustawy dotyczącej systemu dróg krajowych USA, została w 1926 roku nazwana Route 66. Niecałe pół mili starego traktu, na którym do dziś widać wyraźnie wyryte przez koła wozów koleiny, istnieje do dziś w White Cliffs Canyon, w niezagospodarowanym i pustym obszarze pomiędzy starą i nową częścią Kingman (Zobacz mapę).
Lewis Kingman. Courtesy Kansas Historical Society
Oddział inżynieryjny pułkownika Beale stacjonował w miejscu gdzie dziś znajduje się centrum Kingman. Wojskowe obozowisko nazwane początkowo Beale Springs, przemianowano na Kingman w 1882 roku, kiedy Arizona nie była jeszcze stanem, lecz terytorium federalnym. Osadę nazwano na cześć inżyniera Lewis'a Kingman'a, który dwa lata wcześniej, w 1880 roku, sporządził dokumentację własności terenów zajętych przez linię firmy kolejowej Atlantic and Pacific na trasie z Albuquerque do Needles w Californi i nadzorował budowę odcinka tej trasy z Winslow, Arizona. Beale Springs umieszczano na mapach już dwadzieścia lat wcześniej, jako przystanek na szlaku wytyczonym przez Departament Wojny, ale prawdziwy boom zaczął się dopiero po pojawieniu się w osadzie pierwszych pociągów. W ciągu kilku lat, mała osada nazywająca się teraz Kingman, stała się ważnym węzłem komunikacyjnym na bardzo ważnej trasie z Nowego Meksyku aż do wybrzeża Pacyfiku. W krótkim czasie Kingman dorównało znaczeniem innym kolejowym miastom na trasie Atlantic and Pacific Railroad i większość zabytkowych budynków w centrum miasta, którymi Kingman szczyci się najbardziej, pochodzi właśnie z tego okresu.
Nowa kolejowa trasa przez Kingman łączyła nie tylko Los Angeles z Albuquerque w Nowym Meksyku, ale z całą resztą kraju przez Tulsę, Oklahoma, St. Louis, Missouri z Chicago i dalej, z Ohio, Pensylvanią i Nowym Yorkiem. Ogromny ruch na tej trasie, obsługującej w niektórych okresach ponad 100 pociągów dziennie, przyczynił się do szybkiego rozwoju wielu miast, w tym również Kingman. Znaczenie kolei mocno jednak zmalało po 1926 roku, kiedy stworzono federalny plan rozwoju dróg krajowych i autostrad. Nowa transkontynentalna Route 66 nie zapewniała większego komfortu niż wagon kolejowy - nie mówiąc nawet o superkomfortowych sypialnych pullmanach - ale oferowała niezależność i poczucie wolności właścicielom coraz bardziej popularnych i coraz tańszych automobilów.
Pociąg linii Santa Fe wjeżdża na peron w Kingman, ca. 1910 r. Zdjęcie: Library of Congress
Linie kolejowe przyczynily się do rozwoju całej sieci dodatkowych dróg i tras, niektórych biegnących wzdłuż torów, często po obu stronach, oraz dróg dojazdowych do stacji i przystanków. Nowe drogi, takie jak Route 66 oraz trasy kolejowe otworzyły na świat setki małych miejscowości i osad, które wcześniej nie miały prawie żadnych połączeń z resztą kraju. Większość powstających na przełomie wieków miasteczek nie miało żadnych dróg dojazdowych i można się było do nich dostać albo konno jadąc po bezdrożach, albo czasami starym traktem indiańskim albo szlakiem dla wozów dostawczych. Jazda automobilem w tych pierwszych, pionierskich latach nie była łatwa. Nieutwardzone i pełne dziur po każdym deszczu, albo tonące w błocie drogi nie nadawały się do jazdy szybciej niż kilka mil na godzinę, konną bryczką albo wozem, a nie autem, ale początek został zrobiony i właśnie wtedy narodziła się amerykańska kultura samochodowa. Jej apogeum to lata sześdziesiąte i siedemdziesiąte, lata palących nieskończone ilości benzyny ośmiolitrowych krążowników, samochodowych restauracji, samochodowych kin, samochodowych banków i sklepów, a nawet samochodowych domów pogrzebowych, w których można było odwiedzić wystawionych w wielkiej szklanej witrynie zmarłych bez wysiadania z auta.
Kingman jest od wielu dziesięcioleci stolicą powiatu Mohave, ale kulisy decyzji przyznającej miastu ten status są do dziś owiane tajemnicą i niejasne. Początkowo stolicą powiatu była mała osada Mineral Park leżąca w obrębie miescowości Calville. W 1865 roku, kiedy sąsiednie terytorium Nevady uzyskało status stanu, Calville znalazło się po drugiej stronie granicy i władze Nevady umieściły właśnie tam stolicę nowopowstałego powiatu Clark. Calville ostatecznie przestało istnieć zalane wodami jeziora Mead, kiedy ukończono budowę tamy Hoovera na rzece Colorado w 1938 roku. Po utracie terytorium na rzecz Nevady, władze powiatu zostały przeniesione do Mohave City w 1866 roku, a następnie do Hardyville, przemianowanego później na Bullhead City. Ale to nie koniec problemów ze stolicą. W 1871 roku przeniesiono ją ponownie, tym razem do małej górniczej osady Cerbat, a rok później do innego Mineral Park, w pobliżu osady Chloride. Stolicę przeniesiono do Kingman w 1887 roku, nie wiadomo dlaczego wszystkie dokumenty, pieczęcie i akta powiatu wywieziono z Chloride w największej tajemnicy i pod osłoną nocy.
Podczas drugiej wojny w Kingman stacjonowały oddziały lotnictwa USA i powstała tam baza treningowa armii. Znaczenie Kingman po wojnie znacznie zmalało, ale na ogólnej fali rozwoju całych Stanów Zjednoczonych, skorzystało również i ono. Istnieją tu dziś liczne zakłady przemysłowe i osiedla się tu wciąż dużo osób z innych rejonów kraju.
